Bertus Zuijdgeest
	Bertus Zuijdgeest is free lance auteur van Machinebouw en gespecialiseerd in ICT-ondersteuning van productontwikkelings en productieprocessen, met name met PLM, CAD, CAM, CAE en Digital Manufacturing software. Hij levert sinds 1987 regelmatig bijdragen aan Machinebouw. Daarnaast organiseert hij gebruikersbelangen in diverse gebruikersgroepen.

Groot bericht op mijn gewaardeerde Teletekst: volgens de OESO nadert de recessie snel zijn einde. In de Verenigde Staten en de Eurozone komt in het derde kwartaal een einde aan de krimp. Het herstel zal langzaam zijn, maar het is tenminste wel twee maanden eerder dan verwacht, aldus de OESO.
Tja, wat hiervan nu te denken. De berichtgeving waarin procenten worden genoemd, vind ik meestal erg verwarrend. Het gaat altijd over een vergelijking, maar met welke periode? Dat wordt er vaak niet duidelijk bij vermeld. Als je een tijdlijn uitzet met jaarvergelijkingen, dan wordt de min gedurende het jaar steeds kleiner. Dat komt door twee effecten. Gedurende het vorige jaar was het al steeds slechter terwijl het in 2009 relatief steeds minder slecht werd respectievelijk steeds beter werd. De echte vergelijking moet je volgens mij niet in macro-economische stijl jaar op jaar maken, maar net doen alsof je verkoper bent. Die moeten elk kwartaal weer hogere doelstellingen halen. Om een beetje vergelijking te kunnen maken met hoe je als bedrijf draait, is het aardig een kwartaal-op-kwartaalvergelijking te hebben. Dat gaat het dit kwartaal beter of slechter met de economie dan het afgelopen kwartaal. Dat is voor iedereen begrijpelijk. Het sluit volgens mij ook beter aan bij het gevoel dat mensen als privé persoon hebben. Doorgaans wordt niet zo lang teruggekeken. Het is daarbij wel lastig dat de gezagsdragers nu nog steeds met zo’n treurgezicht rondlopen en bijpassende meldingen verkopen. Vooral over de werkeloosheid. Nu kan daarover nooit te serieus gesproken worden, maar ook hier geldt dat alle treurmeldingen tot op heden niet zijn uitgekomen en ook de prognoses inmiddels veel minder duister zijn dan ze waren. Voor mensen die het betreft, is het uiteraard een grote klap om het werk te verliezen om redenen waar zij zelf doorgaans het minst aan kunnen doen.
Bij het geheel krijg ik een beetje het gevoel dat alles wel heel zwaar is aangezet. Onder het motto: dan kan het alleen maar meevallen. Maar dat mag natuurlijk niet hardop worden gezegd, want stel je voor dat het ernstiger was geweest en men niet had gewaarschuwd. Dat is het excuus dat tegenwoordig steeds vaker wordt gebruikt in dit soort situaties, of het nu ‘risicowedstrijden’, grieppandemieën of weerswaarschuwingen zijn. En men heeft natuurlijk gelijk. Het land zou te klein zijn als er iets zou gebeuren terwijl het niet was voorspeld. Ik blijf het echter maar vreemd vinden. Je moet eigenlijk gewoon vaststellen dat ‘men’ het niet weet en maar wat roept. Weinig nuance, polariserend, een hoog Telegraaf-gehalte. Terwijl we wel massaal op de noodtijdingen reageren. Denk bijvoorbeeld aan ziekenhuizen. Daar worden hele scenario’s ontwikkeld voor als er toch een griepstroom aankomt en de helft van het eigen personeel plat ligt. Ik geloof er allemaal niet meer zo in. De profeten klampen zich krampachtig aan hun status vast en orakelen verder. Als ik naar de CAD/PLM-markt kijk dan zie ik niet direct grote bedreigende ontwikkelingen. Natuurlijk gaat het in enkele sectoren weinig briljant en als je daar net in zit, dan heb je wat meer pech gehad. De business al geheel draait wel door, omdat genoeg bedrijven inmiddels zo ver zijn dat ze van mening zijn dat ze beter nu kunnen optimaliseren dan dat ze wachten tot het (weer) te laat is. Door nu in te grijpen, zijn ze klaar voor de nieuwe groeifase. En die komt er. Dat staat buiten kijf. Veel bedrijven verwachten een flink toenemende order-intake de komende maanden. En ook de pijplijn bij de CAD/PLM-leveranciers zit al weer flink vol voor het komende jaar. Maar eigenlijk is dat alweer te laat. Kans gemist.
Ik had nog zó gezegd: anticyclisch denken. Wie niet horen wil...

Bertus Zuijdgeest